Een uitvaartverzekering wordt afgesloten om ervoor te zorgen dat na iemands overlijden de belangrijkste zaken ten aanzien van de uitvaart kunnen worden bekostigd. Bij euthanasie kiest u er zelf voor het leven te beëindigen en dit kan gevolgen hebben voor uw uitvaartverzekering. Veel uitvaartverzekeraars betalen namelijk niet uit wanneer er sprake is van vrijwillige zelfdoding.
Slechts een klein aantal uitvaartverzekeraars keert wel gewoon uit en vergoed dus wel alle kosten die onder de uitvaartverzekering vallen. Hieraan stellen zij wel een aantal voorwaarden. Zo moet er in ieder geval altijd aan alle wettelijke verplichtingen zijn voldaan die gelden ten aanzien van euthanasie. Zo moet er altijd een euthanasieverklaring zijn opgemaakt
Een euthanasieverklaring is een document waarin beschreven staat wanneer een arts of medisch bevoegd persoon over mag gaan tot het beëindigen van iemands leven. Een euthanasieverklaring wordt opgemaakt door mensen die ernstig ziek zijn of ondragelijk lijden ondergaan.
Door het opstellen van een euthanasieverklaring kunnen artsen beoordelen wat de persoon in kwestie verstaat onder 'een ondragelijk leven'. Zij maken de euthanasieverklaring op een moment dat zij nog wilsbekwaam zijn, en dus kunnen aangeven op welk moment (bij ondragelijk lijden) het leven moet worden beëindigd.
In de euthanasieverklaring staat, naast de persoonlijke gegevens, beschreven wat voor de persoon in kwestie ondragelijk lijden betekent. Daarnaast staat vermeld dat, wanneer men in een situatie terecht komt waarin ondragelijk wordt geleden zoals is beschreven, het leven beëindigd moet worden. Een euthanasieverklaring moet altijd worden opgesteld op het moment dat u nog wilsbekwaam bent. Zonder een euthanasieverklaring mag een behandelend arts overigens nooit euthanasie toepassen.
Wie nadenkt over euthanasie, zal automatisch ook stilstaan bij wat er allemaal komt kijken nadat de euthanasie heeft plaatsgevonden. Vaak worden allerlei zaken rondom iemands overlijden bij euthanasie vastgelegd in een zogenaamde wilsbeschikking. Hierin staat bijvoorbeeld of men toestemming geeft voor orgaandonatie of dat het lichaam voor medische doeleinden mag worden gebruikt. Ook kan dan worden aangegeven of er gekozen wordt voor een crematie of dat de persoon liever begraven wil worden.
Een wilsbeschikking wordt verder ook gebruikt om tot in detail de uitvaart te regelen. Hierbij kan men een keuze voor het soort kist bepalen en een design voor de uitnodigingen, advertenties en bedankkaarten vastleggen. Net zoals personen ook in een testament kunnen laten vastleggen wat er met de inboedel moet gebeuren en het spaargeld. Kan dit ook in de wilsbeschikking worden opgenomen. Een wilsbeschikking wordt vaak opgesteld samen met gezins- of familieleden en er wordt meestal iemand aangewezen die de verantwoordelijkheid zal dragen voor de uitvoering van de wilsbeschikking.
Een wilsbeschikking kan best worden vergeleken met een testament. Echter, er is wel een zeer wezenlijk verschil tussen beide documenten. Een testament is namelijk het enige officiële document dat wettelijk wordt erkend. Een wilsbeschikking is dus niet rechtsgeldig en het is mogelijk dat er na overlijden afgeweken wordt van uw wensen, zoals in de wilsbeschikking staat vermeld. Bij een testament is de notaris verplicht zich aan uw wensen te houden en kan de inhoud uitsluitend worden betwist door tussenkomst van een rechter.
